wtorek, 30 kwietnia 2019

Debata obywatelska o przyszłości polskiej szkoły


Wraz z Rodzina w Relacji - Anna Kasprzycka na zaproszenie EduJutro 





wzięłam udział w naradzie obywatelskiej o przyszłości polskiej szkoły. Niezwykle wartościowe było to, że na tak ważny temat można było wypowiedzieć się w spokoju i bez negatywnych emocji, a do tego w ciekawie stworzonej przestrzeni, jaką oferuje Liceum Niepubliczne nr 43 im. Lotników Amerykańskich w Warszawie.
Rozmowy dotyczyły 5 obszarów:


🍀Czego uczy szkoła i do czego przygotowuje?
🍀Jak uczymy i wychowujemy?
🍀Jaka jest rola szkoły w społeczności lokalnej?
🍀Kształt wewnętrznych relacji w szkole : nauczyciel-rodzic-uczeń
🍀Jaka jest pozycja nauczycieli i oczekiwania wobec nich?


W kręgu zarówno nauczycieli, rodziców jak i uczniów mogliśmy wypowiedzieć się jak jest, ale też określić nasze oczekiwania jak chcielibyśmy, żeby było. To ważne, żeby umieć rozmawiać o przyszłości polskiej szkoły w różnych środowiskach, móc wypracować wspólne wnioski i mieć chwilę refleksji nad tym jaka wizja byłaby najlepsza.


niedziela, 28 kwietnia 2019

Językowe dylematy

Prowadzę blog czy bloga?
Przejdź do blogu czy do bloga?

No właśnie - od kiedy rozpoczęłam swoją przygodę z blogiem mam z tą formą problem.☺️ Częściej widzę stosowanie formy "bloga", co nie do końca wydawało mi się poprawne - czy podążać zatem za modą czy poprawnością?
Nie byłabym jednak sobą gdybym tej kwestii nie zgłębiła.
Prezentuję zatem efekty moich dociekań :
🌐Zgodnie z regułą:
rzeczowniki żywotne w dopełniaczu i bierniku mają końcówkę -a: np Jana, kota,
nieżywotne natomiast – końcówkę -u (ale czasami -a) lub zerową:
D. kogo? czego? stołu, deszczu, parasola
B. kogo? co? stół, deszcz, parasol
🌐Słowo blog, podobnie jak e-mail czy SMS, uległo tendencji do odmieniania go w taki sposób, jakby było rzeczownikiem żywotnym, dlatego piszemy bloga i prowadzimy bloga. Oczywiście możemy zastosować normę wzorcową: piszemy i czytamy blog, nie prowadzę już blogu.
🌐 prof. Mirosław Bańko przedstawia następującą opinię:
"Wydawałoby się, że blog powinien się odmieniać jak log (dziennik pokładowy): logu i blogu. Choć taka forma jest rzeczywiście używana, wyszukiwarki internetowe pokazują, że częściej piszemy bloga. Może dzieje się tak przez analogię do e-maila i SMS-a, które należą do tego samego co blog kręgu pojęć związanych z nowoczesną komunikacją językową. Prawdopodobnie blog trafi do słowników jako rzeczownik dwurodzajowy, żywotno-nieżywotny. To, że nie oznacza istoty żywej, nie ma większego znaczenia. W polszczyźnie jest wiele rzeczowników żywotnych rodzajowo, a nieżywotnych znaczeniowo – w Innym słowniku języka polskiego PWN naliczyliśmy ich ponad 1000."
🌐🌐🌐
Rozwiałam zatem własne wątpliwości i myślę, że również wielu z Was.😉


Pamiętajcie !!!
wzorcowo – blogu, powszechnie – bloga
wzorcowo – blog, powszechnie – bloga.

poniedziałek, 22 kwietnia 2019

"Czarodzieje mogą wszystko"


Dziś wyjątkowo, bo świątecznie, ale w odróżnieniu od wielu innych stron nie będzie typowych, świątecznych życzeń. W zamian za to, zachęcę Was do sięgnięcia po fantastyczną książkę, po przeczytaniu której wiele może się zmienić.
"Czarodzieje mogą wszystko", bo o tej książce mowa, oczarowała mnie od pierwszych stron, to historia dla tych, którzy marzenia urzeczywistniają, a nie pozostawiają je w sferze własnej wyobraźni.
Nie ma lepszych życzeń niż :
🌼myśl pozytywnie,
🌼bądź konsekwentny/tna,
🌼nie rezygnuj z marzeń,
🌼pracuj wytrwale,
🌼nie poddawaj się...

Taka jest właśnie bohaterka - nastolatka, która odważnie podejmuje wyzwania, konsekwentnie je realizuje, urzeczywistnia to, co wcześniej zamierzyła i w ten sposób kształtuje swój charakter.




Autor, Dariusz Chwiejczak dedykuje książkę każdemu, kto bez względu na wiek ma swoje marzenia i jest wiecznie młody duchem.
Przepięknie ilustrowana przez Dariusza Twardocha i napisana tak, że przeczytacie jednym tchem.
Polecam nie tylko na świąteczne, ciepłe dni, bo "Marzenia są SUPER"- co widać na przepięknym, glinianym talerzyku, jaki otrzymałam od jednej z moich uczennic.




środa, 10 kwietnia 2019

W Teatrze Kamienica


"Kamienica, kamienica dzisiaj teatr - kiedyś była tu piwnica..." 


Wczoraj, dzięki wygranej w konkursie współorganizowanym przez Styl.pl, miałam okazję wraz z najbliższą rodziną spędzić niepowtarzalny wieczór w Teatrze Kamienica.



Radość z wygranej była ogromna, tym bardziej, że miejsce jest mi dobrze znane, gdyż bywam na spektaklach zarówno prywatnie, jak i zawodowo. 
"Teatr to On - On to teatr" i uwierzcie mi kochani, tak właśnie jest ! Emilian Kamiński, dyrektor naczelny i artystyczny, ugościł nas jak prawdziwy gospodarz we własnym domu, bo tak traktowana jest właśnie Kamienica, zarówno przez jej właścicieli, jak i pracowników teatru. Podczas oprowadzania po niesamowitych wnętrzach, nie zabrakło oczywiście porywających opowieści i ekscytujących anegdotek z życia artystycznego aktora.
Ogromne wrażenie na odwiedzających zrobiła makieta przedstawiająca fragment Śródmieścia z sierpnia 1939 r. tuż przed całkowitym zniszczeniem. Głównym celem pomysłodawców jest promocja tradycji i wiedzy na temat dawnej Warszawy oraz ocalenie od zapomnienia najwspanialszych miejsc stolicy. 






Polecam stronę: http://makietawarszawy39.pl/ 
Podczas rozmowy z dziennikarką styl.pl, pan Emilian opowiedział jak zrodził się pomysł stworzenia teatru, jak ogromny wysiłek, ale też satysfakcja towarzyszy prowadzeniu tego niezwykłego miejsca.
Ten wieczór na długo pozostanie w mojej pamięci, a was mogę tylko zachęcić do udziału w spektaklach, bo jest w czym wybierać, a wtedy przekonacie się, że Teatr Kamienica to miejsce z duszą.


Mój udział w konferencji Social Media Social Business



Wyczekiwane przeze mnie spotkanie z Radkiem Kotarskim zakończyło się fiaskiem, bo ... ???POMYLIŁAM TERMINY.  Tak bywa moi drodzy - czasem kiedy mocno nam na czymś zależy, możemy troszeczkę namieszać. Ale wtedy nie ma co rozpaczać, tylko pomyśleć, w jaki sposób skorzystać z nowo zdobytej wiedzy?
Tak też zrobiłam i zamiast na wykładzie Radka Kotarskiego o moim ostatnim książkowym odkryciu "Włam się do mózgu", znalazłam się na spotkaniu z Łukaszem Chwiszczukiem "Reklama w Google od kuchni". Jakie zatem ja - humanistka mam przemyślenia po dzisiejszej konferencji? 



🔸Przede wszystkim możemy podejść do nauczania jak do biznesu, żeby odnieść sukces konieczny jest biznesplan. Dobrze zaplanowana lekcja zwiastuje sukces nauczyciela w danym momencie, a co za tym idzie i sukces uczniów. Z pewnością nie unikniemy problemów, bo te mogą pojawić się w każdej branży, ale najważniejsze jest znaleźć sposób na ich rozwiązanie.
🔸W ostatnich kilku latach Google rozwinęło się w szaleńczym tempie, pomyślmy - gdyby takie zmiany i taki rozwój mógł nastąpić w szkole???? Marzenie? A może warto je urzeczywistnić?
Zapytacie : jak? - Zacznijmy od siebie !!! W wielu przypadkach to się już dzieje, co widać na rozmaitych społecznościowych grupach nauczycielskich, gdzie dzielimy się pomysłami i różnorodnymi inicjatywami.
🔸Google odpowiada na nasze potrzeby i chce nam pomóc w wielu sferach życia - zróbmy tak w środowisku szkolnym ! Potrzeby uczniów, potrzeby rodziców, ale i nasze nauczycielskie są bardzo ważne; spróbujmy wypracować i budować dobre relacje !
To tylko kilka moich refleksji, mam nadzieję, że będą dla Was inspiracją.

Zabawy z chustą animacyjną

Znana i lubiana, dobra do zabawy zarówno dla młodszych jak i starszych dzieci. Odpowiednia zarówno podczas zajęć edukacyjnych, jak i opiekuńczo-wychowawczych, na koloniach, obozach i urodzinach !!!

Dziś w tym pięknym, wiosennym dniu zebrałam propozycje zabaw z chustą - łapcie i inspirujcie się.


IMIONA
Uczestnicy stoją w kole, trzymając chustę. Prowadzący wybiera osobę, do której chce przesłać piłeczkę Wymienia swoje imię oraz imię tej osoby, np.” Ania do Bartka” i poruszając odpowiednio chustą przesyła jej piłeczkę. Następnie piłeczka jest posyłana dalej. Nie może upaść na ziemię.
KOGO BRAKUJE?
Uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami, trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący wybiera jedną lub więcej osób, które kryją się pod chustą. Następnie wszyscy otwierają oczy i zgadują, kto jest pod chustą.
WIELE NAS ŁĄCZY…
Uczestnicy trzymają chustę za uchwyty; jednocześnie podnoszą i opuszczają chustę. Prowadzący wydaje polecenie : Pod chustą przebiegają wszyscy, którzy mają siostrę. Przebiegają osoby, które mają zielone koszulki. Przebiegają osoby, które lubią naleśniki itp. Osoby, które identyfikują się z daną kategorią przebiegają, gdy chusta znajduje się w górze.




SPADOCHRON
Wszyscy jednocześnie podnoszą chustę wysoko do góry. Prowadzący odlicza: raz, dwa, na trzy wszyscy przebiegają pod chustą i chwytają jej brzeg po przeciwnej stronie.
RUCHOMA GWIAZDA
Wszyscy kładą się na chuście (ściągnięte buty)- nogi skierowane do środka. Starają się w miarę równo wykonać polecenia:
- turlamy się w prawo,
- trzymamy się za ręce i podnosimy je do góry, kładziemy je za głowę i znowu podnosimy do góry,
- chwytamy się za ręce, podnosimy się i siadamy,
- trzymając się za ręce, podnosimy nogi do góry, krzyżujemy stopy z sąsiadem, opuszczamy razem nogi i próbujemy wstać.




poniedziałek, 1 kwietnia 2019

Podejmuj wyzwania !

Potrójna radość !!! 
I uwierzcie mi, że to nie prima aprilis, a raczej efekt moich działań w ostatnich tygodniach. Zdjęcie z wiadomościami, które ostatnio otrzymałam pokazuje, że warto podejmować wyzwania, do czego Was gorąco zachęcam!!!
A już wkrótce:
- będę miała okazję posłuchać Radka Kotarskiego,autora książki "Włam się do mózgu", podczas konferencji Social Media Social Business - otrzymałam tytuł "gościa honorowego"
- dzięki wygranej w konkursie, wezmę udział w rozmowie z Emilianem Kamińskim, dyrektorem Teatru Kamienica, o spełnianiu marzeń i o ... teatrze
- dzięki kolejnej wygranej, będę miała możliwość zorganizować dla Was szkolenie online we współpracy z wydawnictwem Operon, na temat tworzenia szkolnego wolontariatu
W tym miejscu polecam rozdział "Szkoła projektowania marzeń" - "Wychowanie do osobistego rozwojuKatarzyna Skolimowska Inspiracje dla szkoły : " w logo projektu (...), z którego zrodziła się ta książka, jest diament z lotu ptaka. Dlaczego? Ponieważ diament to węgiel, który wziął się do roboty. Wierzymy, że każdy ma szansę nim się stać, jak sobie na to pozwoli". Ja właśnie sobie pozwalam i Tobie też tego życzę.